 Wysłany: Czw 3:37, 12 Sie 2010 Temat postu: |
|||
| .
Polskie kresy na płytach dvd @@@ Trwający ponad 80 minut film pt: "Wilno z okna na Szkaplernej" pokazuje wędrówkę rodowitej wilnianki, która po śmierci ojca, jako kilkuletnie dziecko, w 1954 z matką wyjechała na Ziemie Zachodnie. Po ponad 50 latach wróciła do Wilna i razem ze stryjecznym bratem zaczęła szukać śladów młodości jej rodziców i krewnych oraz swojego dzieciństwa. Tak jak miała szczęście odkryć, że jej stryj nie zginął w bombardowaniu Baranowicz w czasie wojny, a po jej zakończeniu ożenił się i wyjechał w 1945 r. do Polski, tak - dzięki pomocy rektora kościoła NMP Na Piaskach w Wilnie - odnalazła groby ojca i brata oraz dom na ul. Szkaplernej, w którym mieszkała jako dziecko. Film, nagrany w nowoczesnym formacie ekranowym (16:9), pokazuje wędrówkę po cmentarzach, starych uliczkach i zaułkach Wilna, fragmenty liturgii w Kościołach i cerkwiach, a przede wszystkim w kościele franciszkańskim i kaplicy Matki Boskiej Ostrobramskiej. 
Szczegółowe informacje i zamówienia: sokal2@wp.pl tel.660-332-172 @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ Film DVD dla Ciebie Na filmie dvd (28 minut w formacie ekranowym 16:9) niesamowita historia ludzi i cudownego obrazu Matki Boskiej Łaskawej z Tartakowa k/Sokala w woj. Lwowskim 
kilka fotek z tego filmu na stronie: www.rodowy.pl/lukawiec Zamówienia proszę składać pod adresem: sokal2@wp.pl lub telefonicznie: 94-340-60-06 @@@@@@@@@@@@@@@@
|
|||
| Wysłany: Sob 10:31, 17 Lip 2010 Temat postu: |
|
| "Podróże na kresy" to niezapomniane reportaże Stanisława Auguścika.
autor: Stanisław Auguścik Telewizja edukacyjna Fundacja Artystyczna Związku Młodzieży Wiejskiej Filmy te są dygitalizacją do formatu dvd nagrania VHS i znajdują się w prywatnej kolekcji. @@@@@@@@@@@@@@@@ PODRÓŻE NA KRESY - 12 płyt dvd , prod. 1992 # Płyta dvd nr 1 
Kapłan z Gułagu cz. I - 29 min - wzruszająca opowieść o powrocie ks. Kazimierza Świątka z Gułagu do katedry w Pińsku na Polesiu Kapłan z Gułagu cz. II - 29 min – odbudowa katedry w Pińsku, którą Białorusini chcieli zamienić w browar. Słynne nazwiska: Skirmutowie, Ordowie, Butrymowicze, Stankiewicze, Szpakowscy, Roszkiewicze i inni. # Płyta dvd nr 2 
Polesia czar - 26 min - polska szlachta kołchozowa, umierające wioski - żyć jest lepiej, ale radości mało, piosenki polskie i białoruskie, chaty kryte słomą, dodatek za radioaktywność Nieśwież - 25 min - Księstwo Ołyckie i Nieświeżskie. Księża, którzy uczą polskiego i malują kościoły. Klasztor s.s. Benedyktynek czy technikum z internatem? Brama Słucka – Ostra Brama Polesia. # Płyta dvd nr 3 
Kościoły Wołynia i Podola - 29 min - Krzemieniec, Borszczów, Czortków, Kopiczyna, cudowny obraz MB Borszczowskiej, Skała Podolska, Jeziorzany, Zbaraż, Gołuchów Poczajów - 30 min - Ławra Poczajowska-Jasna Góra Ukrainy, Poczajowskie dzwony, błogosławiony Kijów i jego grota. # Płyta dvd nr 4 
Z różnych stron Wołynia - 26 min - Korzec, Wiśniowiec, Zofiówka pod Humaniem. Słynne nazwiska, Wiśniowieccy, Potoccy Krzemieniec - 30 min - miejsce urodzin J. Słowackiego. Losy Liceum Krzemienieckiego, pomordowani Polacy # Płyta dvd nr 5 
Buczacz - 28 min- opowieści Jerzego Janickiego. Nad rzeką Strypą w XIV w. wybudowano tu zamek obronny, który należał do Buczackich, Golskich i Potockich. Zamek przetrwał napady Tatarów, Turków i Kozaków. W 1672 r., gdy Mahomet IV dowiedział się, że obroną kieruje żona właściciela Teresa Potocka, początkowo odstąpił od oblężenia i ofiarowanego okupu, lecz po pewnym czasie, zajął go na swoją czasową siedzibę. Czortków - 24 min - Stary polski cmentarz z licznymi nagrobkami (zachowany, lecz w znacznym stopniu zdewastowany, mauzoleum i katakumby ofiar ukraińskich egzekucji z lat 1918-1919. Spoczywają tam prochy obrońców Czortkowa z okresu walk polsko-ukraińskich, m.in. młodzi Polacy 16-, 17-letni gimnazjaliści. Ruiny zamku czortkowskiego na tzw. Wygnance z XVI wieku .Kościół rzymskokatolicki pw. św. Stanisława w Czortkowie - dawniej kościół oo. dominikanów. # Płyta dvd nr 6 
Jazłowiec - 29 min - jedna z najstarszych osad polskich na Podolu. Własność Buczackich (którzy po osiedleniu się w Jazłowcu przyjęli nazwisko Jazłowieckich), Radziwiłłów i Koniecpolskich. Miejsce urodzenia poety Kornela Ujejskiego, oraz - prawdopodobnie - miejsce śmierci i pochówku wybitnego kompozytora doby renesansu Mikołaja Gomółki urodzonego w Sandomierzu. W miasteczku do chwili obecnej znajduje się klasztor Sióstr Niepokalanek (założony w 1863 przez przybyłą z Rzymu bł. Marcelinę Darowską). W grudniu 1918 klasztor w Jazłowcu został zajęty przez wojska ukraińskie i zamieniony na więzienie dla internowanych Polaków. W lecie 1919 w wąwozach w pobliżu Jazłowca odbyła się trzydniowa, zwycięska bitwa 14 Pułku Ułanów (utworzonego w Rosji z Polaków służących w armii carskiej) z wojskami ukraińskimi. Od dnia zwycięstwa - 11 lipca 1919 pułk ten przyjął nazwę Ułanów Jazłowieckich. Ostróg - 25 min - miasto na Ukrainie (obwód rówieński), nad rzeką Horyń przy ujściu Wilii, dawna rezydencja magnaterii polskiej. Stary gród ruski, wzmiankowany już w 1100; od drugiej połowy XII wieku w Księstwie Wołyńskim; W latach 1919–39 w granicach Polski, w ówczesnym pow. zdołbunowskim, w dawnym województwie wołyńskim. Miasto było garnizonem macierzystym Batalionu KOP "Ostróg" i 19. Pułku Ułanów Wołyńskich. Podczas II wojny światowej, we wrześniu 1939 zajęty przez ZSRR i włączony następnie w składzie Ukrainy Zachodniej do ZSRR. W Borszczówce niemieckie komando SS zamordowało 115 osób, w Lidawce zlikwidowano całą kolonię. # Płyta dvd nr 7 
Gdzieś na Bukowinie - 24 min - kraina historyczna położona pomiędzy Karpatami Wschodnimi a środkowym Dniestrem, podzielona po II wojnie światowej na Bukowinę północną (ukraińską) oraz Bukowinę południową (rumuńską). Stanowi północną część historycznej Mołdawii. Skupiska miejskie terenów Bukowiny, to przede wszystkim leżąca na południu Suczawa i rozwijające się na północy Czerniowce. Potężna twierdza suczawska do dziś imponuje swymi walorami obronnymi. Monastyry suczawskie, z monastyrem św. Jana z Suczawy na czele, świadczą o poziomie kultury prawosławnej całej ówczesnej Mołdawii. Historia Czerniowiec była trochę odmienna, bardziej kupiecka. Czerniowce też później staną się stolicą austriackiej Bukowiny. Ziemie te były terenem nieudanej wyprawy króla polskiego Jana Olbrachta w 1497 r., którego wojska zostały zmuszone do odstąpienia od obleganej Suczawy, a następnie rozbite w lasach mołdawskich („Za króla Olbrachta, wyginęła szlachta”). W marcu 1849 Bukowina została odłączona od Galicji i stała się osobnym krajem koronnym jako Księstwo Bukowiny z osobnymi organami władzy - Prezydium Krajowym, sejmem krajowym i wydziałem krajowym. Zaleszczyki - 25 min - miasto na Podolu w zachodniej Ukrainie, położone w głębokim jarze w zakolu Dniestru, administracyjnie znajduje się w obwodzie tarnopolskim. Należały pierwotnie do Lubomirskich. Miastem stały się dopiero w 1766 jako własność króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, otrzymując plan regulacyjny zgodny z polską tradycją – prostokątny rynek z ratuszem pośrodku, kościołem parafialnym usytuowanym przy ulicy wychodzącej z narożnika rynku i szachownicą ulic. Z uwagi na swój specyficzny, bardzo ciepły klimat w II Rzeczypospolitej znany kurort ze wspaniałymi plażami nad Dniestrem, miejsce jedynego występowania wielu gatunków roślin, "stolica" uprawy winorośli. Co roku urządzano tu ogólnopolskie święto winobrania. do Zaleszczyk na wypoczynek kilkakrotnie przybywał Marszałek Józef Piłsudski. # Płyta dvd nr 8 
Czerwony pas - 25 min Nazwa Kołomyja ma związek z założycielem miasta królem halickim Kolomanem. W roku 1459 hospodar mołdawski Stefan III Wielki złożył tutaj hołd Kazimierzowi Jagiellończykowi. Jako powiat był jednostką administracyjną w okresie I Rzeczypospolitej, ziemia halicka, województwo ruskie od 1569 do 1772 r. W latach 1886-1945 w Kołomyji funckjonowały tramwaje parowe. Przez cały okres swojej historii było nieustannie niszczone przez Tatarów, Kozaków oraz wojska mołdawskie. Kosów Huculski czy Kosów Pokucki. Położony nad Rybnicą, dopływem Prutu. W II Rzeczypospolitej miasto powiatowe województwa stanisławowskiego. Podczas inwazji sowieckiej na Polskę w 1939 roku tutaj rząd polski spędził ostatnią noc i przekroczył granicę z Rumunią na rzece Czeremosz. Kuty - osiedle typu miejskiego nad Czeremoszem, w malowniczej okolicy górzystej na pograniczu Bukowiny. Od 1991 na Ukrainie, w obwodzie iwanofrankowskim, rejonie kosowskim. W okresie międzywojennym Kuty słynęły jako miejscowość wypoczynkowa i ośrodek lokalnego rzemiosła artystycznego (tkactwo, hafciarstwo, garncarstwo). Corocznie w dniu 13 czerwca odbywały się tu sławne odpusty ormiańskie, ściągające Ormian z Polski, Bukowiny, Mołdawii, a nawet Armenii Czerniowce - Miasto zostało przyłączone do Austrii w 1775 r. Podczas I wojny światowej zajęte przez Rosjan w kwietniu 1916, przez półtora roku było na linii frontu. W latach 1918-1940 należało do Rumunii . Latem 1940 przyłączone do ZSRR jako Czernowice. W latach 1941-1944 ponownie należało do Rumunii. Zdobyte przez Armię Czerwoną w 1944, przemianowane na Czerniowce. W latach 1945-1991 część Ukraińskiej SRR, od 1991 należy do Ukrainy i jest stolicą obwodu czerniowieckiego. Huculska kolęda - 30 min - Huculi to najciekawszy zabytek etnograficzny nie tylko na ziemiach polskich, lecz i w Europie. Można spotkać wśród nich typy polskie, ukraińskie, węgierskie, rumuńskie, a nawet cechy antropologiczne tureckie i tatarskie czy wreszcie cygańskie i ormiańskie. Hucuł od narodzenia do śmierci żył w świecie magii, wierzeń i demonów. Lasy, połoniny, potoki zaludniały różnego rodzaju złe siły. Człowiek mógł się przed nimi bronić zaklęciem, zielem, modlitwą. # Płyta dvd nr 9 
Żytomierz cz. I - 22 min Żytomierz cz. II - 30 min - Założony w 884 roku. Żytomierz był jednym z największych miast Rusi Kijowskiej. Po oderwaniu przez Rosję Kijowa od województwa kijowskiego stał się w 1667 nową stolicą województwa. Od 1991 jest stolicą katolickiej diecezji kijowsko-żytomierskiej obrządku łacińskiego.Cmentarz polski (jeden z największych poza granicami Polski po Łyczakowskim we Lwowie i Rossie w Wilnie) # Płyta dvd nr 10 
Berdyczów - 25 min - miasto na Ukrainie, w obwodzie żytomierskim, siedziba władz rejonu berdyczowskiego, położone 44 km na południe od Żytomierza, nad rzeką Hniłopiat, prawym dopływem Teterewy. Na mocy unii lubelskiej w 1569 włączony do Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Stanisław Zaremba (biskup kijowski) w 1647 został, wg wiernych, uzdrowiony za wstawiennictwem Matki Bożej Berdyczowskiej, której obraz ogłosił cudownym. Berdyczów nazywany został przez niego Ukraińską Częstochową.. Zjeżdżali się do Berdyczowa regularnie kupcy z najróżniejszych stron Europy. Z tego czasu pochodzi właśnie kupieckie zawołanie ... pisz do mnie na Berdyczów - jako, że był to w życiu wędrownych kupców jedyny adres, gdzie było pewne, że w przeciągu 2-3 miesięcy na pewno się zjawią. Stąd poste restante Berdyczowa pełniła ważną rolę w przebiegu informacji handlowej. Podczas II wojny światowej w sanktuarium berdyczowskim mieściło się rosyjskie więzienie. Bar - 24 min - Konfederacja barska (1768-1772) - zbrojny związek szlachty polskiej utworzony w Barze na Podolu 29 lutego 1768 roku, z zaprzysiężeniem aktu założycielskiego w obronie wiary katolickiej i niepodległości Rzeczypospolitej, skierowany przeciwko: kurateli Rosji, królowi Stanisławowi Augustowi Poniatowskiemu i popierającym go wojskom rosyjskim. Celem konfederacji było zniesienie ustaw narzuconych przez Rosję, a zwłaszcza dających równouprawnienie dysydentom. # Płyta dvd nr 11 
Łyczakowskie opowieści cz. I - 32 min - cmentarz Lwowa - historie grobów. Narratorem jest prof. Stanisław Nicieja, znawca kresów wschodnich, historyk sztuki Łyczakowskie opowieści cz. II - 26 min Lekcja historii - opowieść o ludziach. Zarówno o tych, którzy tworzyli jego klimat i krajobraz projektując i wykonując nagrobki, kaplice i rzeźby (m.in. Parys Filippi, Cyprian Godebski), jak i tych dla których były one zamawiane. Tu spoczywają m.in. Maria Konopnicka , Gabriela Zapolska, Seweryn Goszczyński, Artur Grottger, Prof. Stefan Banach, Mieczysław Gębarowicz, Karol Szajnocha, Walery Łoziński, Ludwik Kubala. Są na cmentarzu groby powstańców listopadowych i kwatera powstańców styczniowych. Cmentarz Łyczakowski, liczący 40 hektarów, jest klasycznym cmentarzem krajobrazowo– parkowym. Obszar, w którym go usytuowano stanowi malowniczy zakątek. Jest to jedna z najstarszych nekropolii istniejących do dziś w Europie. # Płyta dvd nr 12 
Żółkiew - 26 min - miasto na Ukrainie, obwód lwowski, nad Świną. W latach 1951-91 nosiło nazwę Niestierow od nazwiska lotnika rosyjskiego Piotra Niestierowa; spotykana jest również transkrypcja Nesterow). Do 17 września 1939 siedziba powiatu w województwie lwowskim. Założona w 1597 przez hetmana polnego koronnego Stanisława Żółkiewskiego. Była miastem prywatnym. Należało później do Daniłowiczów, Sobieskich i Radziwiłłów. Żółkiew była ulubioną rezydencją króla Jana III Sobieskiego. Król umocnił miasto nowoczesnymi obwarowaniami, dekorował też miasto w stylu barokowym, tu przywoził swoje liczne wojenne trofea. Żołkiew była garnizonem 6 Pułku Strzelców Konnych im. Hetmana Stanisława Żółkiewskiego. W żółkiewskiej farze oprócz pięknych marmurowych nagrobków Żółkiewskich i Sobieskich (autorstwa Andreasa Schlütera) znajdowały się do 1939 ogromne malowidła batalistyczne obrazujące największe zwycięskie bitwy króla Jana III Sobieskiego i jego pradziada Stanisława Żółkiewskiego, tworzące jeden z najbardziej monumentalnych zespołów malarstwa batalistycznego w Europie: Obrazy batalistyczne zostały na początku lat '60 XX wieku. umieszczone w Lwowskiej Galerii Sztuki w Olesku. Po wywiezieniu ich z kościoła w Żółkwi nie były nigdy eksponowane we wspólnym miejscu. Po upadku ZSRR i zwrocie kościoła katolikom obrazy te nie powróciły niestety na swoje dawne miejsce i pozostały w gestii galerii obrazów. Olesko - 25 min - Olesko położone jest 23 km na północ od Złoczowa, 72 km od Lwowa, 5 km od Podhorców przy szosie kijowskiej. Budynek zamkowy dwupiętrowy z basztą w jednym z narożników oraz basztą przybramną, prowadzącą na dziedziniec zamkowy. W latach 80. XVII w. gruntownie odnowiony staraniem króla Jana III. Po I rozbiorze Polski zamieniony przez Austriaków na koszary. W 200 rocznicę Wiktorii Wiedeńskiej, w 1883, wykupiony z rąk austriackich. Podczas I wojny światowej poważnie uszkodzony, w latach 30. odnowiony, ponownie uszkodzony podczas II wojny światowej. W latach 1961-1965 odnowiony. Od 1975 pełni rolę filii Lwowskiej Galerii Sztuki. W zamku eksponowane są ogromne malowidła batalistyczne z żółkiewskiej fary, upamiętniające zwycięskie bitwy Jana III Sobieskiego i jego pradziada hetmana Stanisława Żółkiewskiego. Kościół parafialny pw. św. Trójcy konsekrowany w 1597. Po II wojnie zamieniony na magazyn. Część wyposażenia znajduje się w Lwowskiej Galerii Sztuki. Obecnie w gestii cerkwi prawosławnej. Podhorce - wieś w zachodniej Ukrainie, w rejonie brodzkim obwodu lwowskiego; 17 km. na płn.-wsch. od Złoczowa, 8 km. od Oleska i około 17 km. od m. Brody. W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Podhorce w powiecie złoczowskim województwa tarnopolskiego. Zamek w stylu villa castello należący pierwotnie do Stanisława Koniecpolskiego, zbudowany w latach 1637-1641. W zamku mieściła się dawniej piękna kolekcja malarstwa. Obrazy częściowo przechowywane są w Muzeum Okręgowym w Tarnowie, w Lwowskiej Galerii Sztuki (Lwów i zamek w Olesku). Najcenniejszy obraz z całej kolekcji, Miłosierny Samarytanin, dzieło Jacoba Jordaensa, ewakuowany wraz z pewną częścią zbiorów podhoreckich we wrześniu 1939 znajduje się obecnie w Sao Paulo jako własność Fundacji Romana Sanguszki. Cerkiew z klasztorem Bazylianów (z XVIII w.) wybudowana na rzucie krzyża łacińskiego z fasadą w stylu barokowym. Kościół św. Józefa z lat (1752-1766), wybudowany na zamówienie Wacława Rzewuskiego, wg planów Romanusa. Kościół był najpierw kościołem zamkowym, a później parafialnym. Jest budowlą z półkolistą kopułą, oświetloną na szczycie latarnią i ozdobioną krzyżemAusteria - budynek dawnych stajen hetmańskich przekształcony w zajazd. # Informacje i zamówienia sokal2@wp.pl tel. 660-332-172 |
|
| Wysłany: Śro 6:44, 09 Wrz 2009 Temat postu: |
|
| . To synowie Franciszka z Asyżu pierwsi przybyli na Litwę z Ewangelią i złożyli swoje życie na wzgórzu Trzech Krzyży. To oni w pobliskim kościółku św. Mikołaja przekazywali światło wiary i karmili Eucharystią. Bracia z wielkim entuzjazmem w XV stuleciu wznieśli tę świątynię, będącą chlubą Wilna - największą świątynią w mieście.
Kiedy car Aleksander II nosił się z zamiarem kasaty zakonu po Powstaniu Styczniowym, zakonnicy sami zamalowali przepiękną polichromię, przedstawiającą życie św. Antoniego z Padwy. Później władze carskie w tym pomieszczeniu sakralnym urządziły archiwum. Świątynia została przekazana minorytom dopiero w 1934 r. Nie było już czasu na jej remont, gdyż wybuchła II wojna światowa, a później przyszła okupacja sowiecka. W 1948 r. franciszkanie z o. Kamilem musieli opuścić Wilno, a ich kościół stawał się coraz większą ruiną. |
|
| Wysłany: Śro 6:31, 09 Wrz 2009 Temat postu: |
|
| Klasztor w Wilnie znalazł się na terenie prowincji warszawskiej. Ówczesny prowincjał o. Maurycy Mazurek OFMConv mianował o. Kamila rektorem franciszkańskiego kościoła w Wilnie.
W czasach stalinowskiego terroru i prześladowania Kościoła, o. Kamil dla wielu ludzi był oparciem moralnym i duchowym. Prowadził działalność patriotyczno-wychowawczą wśród młodzieży wileńskiej. Szczególną opieką otaczał ministrantów, był opiekunem duchowym dziewcząt należących do "Sodalicji Mariańskiej". Ta działalność nie uszła uwadze radzieckich organów bezpieczeństwa. O. Kamil był obserwowany i inwigilowany. Trzy lata gromadzono "obciążające" go materiały operacyjne. 24 lutego 1949 r., po zamknięciu kościoła franciszkańskiego, o. Kamil został aresztowany. Kilka tygodni przesłuchiwano go.25 maja 1949 r. minister bezpieczeństwa Litewskiej Republiki Radzieckiej skazał go na 25 lat pobytu w tzw. "wychowawczym obozie pracy". Skazano go za "aktywną działalność antyradziecką i nacjonalistyczną", bo za taką władze imperium sowieckiego uznały obronę polskości oraz przestrzeganie przed zgubnym wpływem komunizmu.Ministerstwo bezpieczeństwa ZSRR 3 sierpnia 1949 r. potwierdziło litewski dekret skazujący. Obydwa wyroki zostały wydane zaocznie, bez procesu sądowego. W tym czasie o. Kamil przebywał w więzieniu w Wilnie, następnie w Moskwie na Łubiance. Później wywieziono go do obozu w Workucie, do kopalni węgla kamiennego, w północnej części pasma uralskiego, niedaleko Morza Karskiego. Później przebywał w obozach pracy na terenie dzisiejszego Kazachstanu. Franciszkanin pisał odwołania od wyroku - 2 listopada 1953 r. do prokuratora generalnego ZSRR oraz 28 stycznia 1955 r. do przewodniczącego Rady Najwyższej ZSRR marszałka Woroszyłowa. Zabiegi te były bezskuteczne. @@@@@@@@@@@@@@@ 10 lat trwała tułaczka zakonnika po łagrach sowieckich. Na podstawie tzw. amnestii, w 1959 r. został zwolniony. Powrócił na Litwę z zamiarem zamieszkania w Wilnie. Jednak nie otrzymał pozwolenia na osiedlenie się tam, nie mógł też pełnić funkcji kapłańskich. Wędrował z miejsca na miejsca, pracował jako duszpasterz w różnych parafiach. Najdłużej, bo kilkanaście lat pracował w Miednikach, leżących ok. 35 km na południowy wschód od Wilna. Był tam proboszczem. Ciągle myślał o powrocie do klasztoru i kościoła w Wilnie, który został zamieniony na archiwum dokumentacji radzieckich służb bezpieczeństwa. 
foto: kościół pw. Najświętszej Trójcy i Świętego Kazimierza w Miednikach, którym ponad 40 opiekował się o. Kamil Wełymański, fot.: H. Lipiński OFMConv, OFMConv Gdańsk, OFMConv Litwa 2 stycznia 1990 r. o. Kamil został zrehabilitowany i odzyskał prawa obywatelskie, utracone wyrokiem stalinowskiego sądu. 11 marca 1990 r. Republika Litwy ogłosiła niepodległość. O. Kamil doczekał przybycia na Litwę młodych franciszkanów z prowincji gdańskiej. Im powierzył obowiązki duszpasterskie w Miednikach, a sam przeniósł się do Wilna i tam zamieszkał. W ostatnich latach życia używał nazwiska Wielemański. Kilka lat zabiegał u władz państwowych i kościelnych o odzyskanie klasztoru i kościoła franciszkańskiego, najstarszej świątyni katolickiej w Wilnie. Ostatecznie 15 maja 1998 r. obiekty franciszkańskie wróciły do prawowitych właścicieli. Były zdewastowane i doprowadzone do ruiny. O. Kamil nie zdążył już przeprowadzić remontów. Zmarł w Wilnie, 14 marca 1999 r., w wieku 89 lat. 
foto: o. Kamil Wełymański (z lewej) przed kościołem w Miednikach, 21 maja 1990 r. / fot.: H. Lipiński OFMConv, OFMConv Gdańsk, OFMConv Litwa autor tekstu: o. Marek Hałambiec OFMConv / wp Fotokopie: Władysław Pitak Tel.660-332-172 Sokal2@wp.pl |
|
| Wysłany: Śro 6:31, 09 Wrz 2009 Temat postu: |
|
| Minęło 10 lat od śmierci o. Kamila Wełymańskiego OFMConv. Był to ostatni z pięciu żyjących franciszkanów, którzy po aneksji wschodnich ziem polskich przez Rosję sowiecką pozostali na swoich placówkach. Każdy z nich okupił to wieloletnimi cierpieniami w więzieniach i łagrach.
Do grona tych pięciu franciszkanów (Zakon Braci Mniejszych Konwentualnych) należeli: o. Arkadiusz Karol Waltoś (zmarł 16 grudnia 1975 r. w Grodnie), o. Antoni Zierałko (zm. 28 stycznia 1981 r. w Szklarskiej Porębie), o. Odoryk Aleksander Beń (zm. 1 czerwca 1991 r. w Przemyślu), o. bp Rafał Władysław Kiernicki (zm. 24 listopada 1995 r. we Lwowie) i o. Kamil Władysław Wełymański. 
foto: o. Kamil Wełymański (w środku) przed klasztorem franciszkańskim w Wilnie, 3 sierpnia 1993 r., Po prawej - o.Marek Dettlaff - rektor kościoła @@@@@@@@@@@@@ Władysław Wełymański urodził się 23 stycznia 1910 r. w należącej wówczas do Polski wsi Nowiki (parafia Opryłowce, powiat Zbaraż, województwo tarnopolskie). W rodzinnej miejscowości cztery lata chodził do szkoły powszechnej. W Zbarażu ukończył piątą klasę, a później uczęszczał do tamtejszego Państwowego Gimnazjum im. H. Sienkiewicza o profilu humanistycznym. W wieku 18 lat, 1 września 1928 r. w Łagiewnikach koło Łodzi wstąpił do zakonu franciszkanów (Zakon Braci Mniejszych Konwentualnych), otrzymał imię Kamil. Pierwsze śluby zakonne złożył 2 września 1929 r. W Małym Seminarium oo. Franciszkanów we Lwowie dokończył naukę w zakresie szkoły średniej, przerwaną wcześniej z powodu choroby.We Lwowie w Wyższym Seminarium Duchownym oo. Franciszkanów rozpoczął studia filozoficzne. 17 września 1932 r. złożył śluby wieczyste. Studia teologiczne kontynuował w seminarium franciszkańskim w Krakowie, tam też 18 grudnia 1937 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Został skierowany do pracy duszpasterskiej w Czyszkach k. Lwowa. Całe życie kapłańskie o. Kamila było związane z placówkami kresowymi II Rzeczypospolitej.Pierwsze miesiące wojenne spędził w Czyszkach. Od 1 kwietnia 1940 r. do początku sierpnia był gwardianem klasztoru we Lwowie. 4 sierpnia tego roku został skierowany do parafii w Zaczepicach, w województwie nowogródzkim, na północno-wschodnich kresach Polski. Z chwilą wybuchu II wojny światowej nasz kraj został podzielony na kilka stref okupacyjnych, co uniemożliwiało kontakty z władzami zakonu we Lwowie, Krakowie i Warszawie. Stąd wynikają trudności w dokładnym odtworzeniu biografii o. Kamila. Wiadomo, że 25 maja 1941 r. przebywał w więzieniu w Mińsku (obecnie stolica Białorusi).W późniejszych latach przebywał w klasztorze w Wilnie. Po zakończeniu działań wojennych granice Polski zostały przesunięte na zachód, Wilno znalazło się na terenach ZSRR. O. Kamil nie skorzystał z możliwości wyjazdu do Polski w ramach tzw. repatriacji. Chciał dzielić los Polaków, którzy nie opuścili miasta. Pozostał w Wilnie jako jedyny franciszkanin. 
na foto: Kościół franciszkański NMP na Piasku w Wilnie.fot.: H. Lipiński OFMConv, OFMConv Gdańsk, OFMConv Litwa. |
|
| Wysłany: Śro 6:30, 09 Wrz 2009 Temat postu: |
|
| galeria jest również umieszczona na innych sronach w internecie:
http://www.pitak.fora.pl/rodowody,21/kamil-welymanski-sowiecki-zeslaniec,142.html . Kamil Wełymański - sowiecki zesłaniec i katolicki kapłan http://www.naszawiara.darmowefora.pl/index.php?topic=64.0 . http://www.naszacela.fora.pl/nie-czyn-drugiemu-co-tobie-jest-niemile,1/kamil-welymanski-sowiecki-zeslaniec,41.html#229 . http://www.naszafamilia.fora.pl/forum-dla-kazdego,1/o-kamil-welymanski-sowiecki-zeslaniec,52.html#254 . Kamil Wełymański - sowiecki zesłaniec i katolicki kapłan · spl, 6, 7, www.naszawiara.darmowefora.pl/index.php?board=10.0 . http://www.krewni.fora.pl/drzewa-rodowe,19/kamil-welymanski-sowiecki-zeslaniec,149.html#499 |
|
| Wysłany: Śro 6:29, 09 Wrz 2009 Temat postu: |
|
~~~~~~~~. 
Na foto: O. Kamil Wełymański w obozie pracy w Dżezkazganie ~~~~~~~~~~~~~. 
Fotokopie: Władysław Pitak Kontakt: 660-332-172 Sokal2@wp.pl @@@@@@@@@@@@@@@ 
Wolne tłumaczenie wpisu: "Chwała Bogu na wysokości i pokój ludziom dobrej woli." Na miłą pamiątke o. Władysławowi wspólnie przeżytych lat niedoli i sąsiadowi w dobry czas, czego znakiem był boży pokój. Niechaj ten pokój rozprzestrzenia się między ludźmi dla bożej chwały. o. Roman Mironi 17.VII.1956." ~~~~~~~~~~~. 
Wpis w obcym języku na ostatniej stronie pamiętnika, ale data 16 maj 1956 wskazuje na to, że był to jeden z wcześniejszych wpisów. Fotokopie: Władysław Pitak Kontakt: 660-332-172 Sokal2@wp.pl @@@@@@@@@@@@@ @@@@@@@@@@@@@@@@ Główną postacią tego fotofelietonu jest O. Kamil Wełymański, franciszkanin z Wilna, który przez komunistów został zesłany na 25 lat katorgi w azjatyckich obozach pracy. Album przedstawia wpisy i fotografie zesłańców komunistycznego terroru, wykonane w pamiętniku O. Kamila w ostatnim roku zesłania w Dzeskazganie na Kaukazie. Pamiętnik jest publikowany w internecie za zgodą rektora kościoła OO. Franciszkanów p.w. NMP w Wilnie, O. dra Marka Dettlaffa. Autor fotokopii i tłumaczenie tekstów: Władysław Pitak. Kontakt: 660-332-172 Sokal2@wp.pl |
|
| Wysłany: Śro 6:28, 09 Wrz 2009 Temat postu: |
|
 
"Szanowny Ojcze! Przebywając w dzikiej krainie Kazachstanu i rozdzielająć los jakim przez Boga zostaliśmy obdarzeni poznałem w osobie ojca gorliwego wielbiciela wiary Chrystusa. W dowód szczerej miłości i zaufania zostawiam na pamiątkę swa podobiznę i zyczę co rychlej wrócić na wolność dla rzucania ziaren wiary i miłości. Jan Burzyński 22.I.56 r." Fotokopie: Władysław Pitak Kontakt: 660-332-172 Sokal2@wp.pl @@@@@@@@@@@@@@@ 
Na foto: O. Kamil Wełymański i jego towarzysz niedoli obozowej Wpis w wolnym tłumaczeniu: "Wszystko dla wielkiej chwały Boga. Także i w niewoli przeżyte dni będą dla Jego największej chwały. Chrystus Wodzem, Chrystus Królem, Chrystus, Chrystus Władcą nam" (podpis nieczytelny)  
Na foto: O. Kamil Wełymański (w środku) z towarzyszami niedoli w obozowej sali Wolne tłumaczenie wpisu: "Ku pamięci! Wspólnie przeżyte lata w Rudniku - Dżekazganie były osobliwym czasem danym przez Boga ! W naszej bezsilności, niewierze i gorączce jedno było naszym lekarstwem: ~(..) słowa Chrystusowe: " Ti e eriej, - eriej na wik !..." Fotokopie: Władysław Pitak Kontakt: 660-332-172 Sokal2@wp.pl @@@@@@@@@@@@@@@  
" Na pamiątkę Kochamu księdzu proboszczowi. Niech te słowa zostaną się jako wspomnienie długich lat naszego przebywania w Dżezkazganie,... Życze Ojcu prentkiego powrotu do swej porafii i żyć tam długie lata. (podpis mało czytelny) 25.V.1956 r." Fotokopie: Władysław Pitak Kontakt: 660-332-172 Sokal2@wp.pl |
|
| Wysłany: Śro 6:28, 09 Wrz 2009 Temat postu: |
|
 
"Na pamiątkę Naszemu ukochanemu księdzu proboszczowi z kturym przeżywali w niewoli, Życzę szczęśliwego powrotu do swojej parafii i żyć długie szczęśliwe lata. Taramina Stanisław 21.V.1956." Fotokopie: Władysław Pitak Kontakt: 660-332-172 Sokal2@wp.pl  
"Na pamiątkę Kochanemu Księdzu Proboszczowi z dni przebywania w niewoli Życzę wytrwałości w swej Duszpasterskiej pracy a także prętkiego powrotu do swej oiczyzny. Petys Stanisław. 20.V.1956 r." Fotokopie: Władysław Pitak Kontakt: 660-332-172 Sokal2@wp.pl @@@@@@@@@@@@@@@@@@ 
"... Naszym życiem kieruje Bóg - My zaś nieznamy swych życia dróg, Lecz cichy pacierz i wiara w Boga, To może wyrwać nas z paszczy wroga... -"- W. ... Czy legnę w grobie, czy gdzieś na świecie, iedyną radość dla mnie powiecie I ona wtedy tylko nastanie, Gdy ma Ojczyzna dla mnie zostanie; Mój duch się wzniesie jak ptak błękitu Od Ewerestu po wyżej szczytu, By ciebie ujrzeć ziemio rodzinna, Droższa niż zycie, polska kraino.... -"- Na pamiątkę dla Szanownego Ojca. Walek Ateszkiewicz (red.Aleszkiewicz) 22.V.56.r."  
Fotokopie: Władysław Pitak Kontakt: 660-332-172 Sokal2@wp.pl |
|
| Wysłany: Śro 6:28, 09 Wrz 2009 Temat postu: |
|
 
Wpis jednego ze współkatorżników (wolne tłumaczenie): "Szanownemu księdzu Władysławowi Wełymańskiemu, w ciężkie i długie lata przebywania w "egipietskom plienu": czytający na pewno zrozumie. Jednemu z dostojniejszych moich duchowych przewodników. Człowiekowi twardej woli i krzepkiego ducha; zawsze i przed wszystkimi na czele i otwartym; zawsze wesołemu i umiejącemu wlewać radość w serca innych. Z gorącym uszanowaniem. W. Nowicki" @@@@@@@@@@@@@@  
wolne tłumaczenie wpisu obok fotografii: Na pamiątkę miłemu ojcu z miejsca wspólnych cierpień z miłosci do Chrystusa daruję 18.V.1956. Iwan Matejko" Fotokopie: Władysław Pitak Kontakt: 660-332-172 Sokal2@wp.pl  
 
Fotokopie: Władysław Pitak Kontakt: 660-332-172 Sokal2@wp.pl |
|
| Wysłany: Śro 6:27, 09 Wrz 2009 Temat postu: |
|
| Główną postacią tego fotofelietonu jest O. Kamil Wełymański, franciszkanin z Wilna, który przez komunistów został zesłany na 25 lat katorgi w azjatyckich obozach pracy.
Album przedstawia wpisy i fotografie zesłańców komunistycznego terroru, wykonane w pamiętniku O. Kamila w ostatnim roku zesłania w Dzeskazganie na Kaukazie. Pamiętnik jest publikowany w internecie za zgodą rektora kościoła OO. Franciszkanów p.w. NMP w Wilnie, O. dra Marka Dettlaffa. Autor fotokopii i tłumaczenie tekstów: Władysław Pitak. 
Na foto: Kościół i klasztor OO. Franciszkanów w Wilnie w 1947 r. Na pierwszym planie o. Kamil Wełymański 
Na foto:O.Kamil Wełymański w ogródku przykościelnym OO. Franciszkanów w Wilnie - 1947 r. na kilka miesięcy przed aresztowaniem i zesłaniem na katorgę. Fotokopie: Władysław Pitak Kontakt: 660-332-172 Sokal2@wp.pl @@@@@@@@@@@@@@@  
Strona tytułowa i pierwszy wpis do pamiętnika O. Kamila. " Dżezkazgan 18/5.1956. Na pamiątkę Naszemu Kochanemu Duszpasterzowi i Dobroczyńcy, naprawdę mile spędzonych chwil w Jego towarzystwie i najcięższych chwilach naszego życia. wpisuje (...) Józef" @@@@@@@@@@@@@  
" Na pamiątka od Obuchowicza" XI-1955r. Weś drogi Ojcze podobiznię mą, kturą na papieró mam, Włósz do albóma swego, Ktury pod kocem masz, A gdy wrócisz do kościułka, Do swych rodzinych stron, Nie zapomni drogi Ojcze, O losach w Rudniku z bracmi swymi. F.Obuchowicz" Fotokopie: Władysław Pitak Kontakt: 660-332-172 Sokal2@wp.pl |
|
| Wysłany: Śro 6:27, 09 Wrz 2009 Temat postu: Kamil Wełymański - sowiecki zesłaniec |
|
| O. Kamil Wełymański, franciszkanin z Wilna został zesłany przez komunistów na 25 lat katorgi w azjatyckich obozach pracy.
Skromnym śladem jego działalności kapłańskiej (w czasie 8-letniego zesłania) jest album z wpisami i fotografiami towarzyszy niedoli, wykonanymi w pamiętniku o. Kamila w ostatnim roku jego pobytu w Dżezkazganie na Kaukazie. . Ten album w całości jest publikowany w internecie za zgodą rektora kościoła oo. franciszkanów p.w. NMP w Wilnie, o. dra Marka Dettlaffa. Jako autor fotokopii i tłumacz tekstów zapraszam do obejrzenia wszystkich fotografii i wpisów do pamiętnika o. Kamila Wełymańskiego. Kontakt: 660-332-172 Sokal2@wp.pl http://www.pitak.fora.pl/rodowody,21/kamil-welymanski-sowiecki-zeslaniec,142.html |
|